Chyba będzie lepiej

 Uświadomiłam sobie wczoraj jedną rzecz- nie mogę marnować swojego życia oraz czasu na smutek, żal oraz złość, ponieważ życie toczy się dalej i nie wiem co mnie czeka w przyszłości. 

I wiem, że On zawsze będzie w moim sercu, że żaden inny mężczyzna mi go nie zastąpi i za późno sobie uświadomiłam, że jednak Go Kocham. Ale cóż, czy tylko ja podjęłam taką sytuację. Pewnie nie.

Dlatego chcę zacząć pracę nad sobą, nad swoim charakterem i negatywne myśli, które mnie nachodzą, zamieniać w coś pozytywnego.  Żeby nie odbierać każdej uwagi jako atak na moją osobę, tylko aby uświadomiać sobie, że ktoś nie robi tego specjalnie.

Oczywiście są ludzie, którzy będą chcieli mi dogryźć i pozbawić mnie mojego poczucia wartości, które buduję ciągle, ale to ode mnie zależy czy będę miała wywalone na to czy też nie.

Muszę szukać w swoim charakterze pozytywów, które sprawią, że pokocham siebie, żeby zbudować w sobie taką siłę woli, aby każdy postrzegał mnie jako pozytywną osobę, z którą chce się spędzać wspólnie czas. Ponieważ wiecie, warto się posmucić, warto popłakać, warto do kogoś napisać, poprosić o wsparcie, że chcecie się wygadać, ale nie można na nikogo zwalać swoich negatywnych myśli. To nie jest tędy droga. 

A ja zwalałam swoją złość, swój smutek na kogoś, kto o mnie walczył na każdym kroku. Poświęcał siebie, aby tylko mnie uratować z tego smutku. Ale to nie jest tędy droga. Nie można niszczyć kogoś, ponieważ ma się traumy z dzieciństwa. To nie jest tędy droga. 

 Straciłam całe 10 lat, udając, że wszystko jest w porządku, a później zwalałam swoje emocje na innych, bo coś nie poszło nie tak. 

Straciłam 10 lat, siedząc w tym smutku, wyolbrzymiając wszystko. Byłam chora zazdrosna o to, że uśmiechnął się do innej dziewczyny, że pomagał mojej siostrze skręcać komodę. Bo wymyśliłam sobie, że wszystkim dookoła pomaga, a mnie zostawia ze wszystkim samą. Ale to tak nie było. Ale o to, że miał wywalone na to, że rozcięli mi połowę dziąsła, ponieważ usuwali mi zakrytą dolną ósemkę i nie chciał po mnie przyjechać, tego mu nigdy nie zapomnę. Bo ja wiozłam go 100km na ósemkę, której wyrwanie trwało 5minut. Ja musiałam się męczyć z godzinę. Nie polecam nikomu tego doświadczenia, a jeśli ktoś to przeżył, łączę się z Wami w bólu :) 

Ale dobra to minęło. Tego się nie zmieni. Ale jakbym dała chociaż tę mu jedną szansę teraz może by coś z tego wyszło, ale pod warunkiem, że poszłabym na terapię. 

Bo zaczynam sobie uświadamiać sobie wiele rzeczy, ale to nie znaczy, że znowu nie wybuchnę.   

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Streszczenie poprzedniego roku w pigułce.

 Nie wiem od czego mam zacząć pisać, więc zacznę od tego, aby się przedstawić, ponieważ może ktoś zechce czytać to co tu napiszę.  Mam 30 lat, tamten rok, chociaż było ciężko na początku, bo przeżyłam związek z toksycznym ex, ponieważ zostawił mnie ze wszystkim, wmawiał mi, że się nie staram i musiałam wrócić do domu rodzinnego, ponieważ na co dzień mieszkam w Niemczech.  Ale dałam radę, podniosłam się, ponieważ miałam wsparcie moich najbliższych, mojego najlepszego przyjaciela, że po trzech miesiącach wróciłam do  Niemczech, miałam zapewnione mieszkanie, zaczęłam kurs z języka niemieckiego, zdobywając certyfikat z B1. Było ciężko, ponieważ praca w hotelu po 5 razy w tygodniu, potem kurs i jeszcze na koniec siłownia, dawało się to we znaki, ale dałam radę, przezwyciężyłam każde przeciwności losu. Miałam też wsparcie mojego najlepszego przyjaciela, który spędził ze mną poprzednie święta i Sylwestra, pomógł mi w przeprowadzce na nowe mieszkanie, po prostu zawsze był pr...
Czytaj więcej

Co poszło nie tak?

 Wiecie jak to jest, gdy jednego dnia jest wszystko w porządku, a drugiego załamujecie się ponownie, czujecie się bezsilni, żałujecie decyzji, które podjęliście i zaczynacie postrzegać ile straciliście?  Straciłam miłość swojego życia trzy lata temu, ale ponad rok temu znowu wznowiliśmy kontakt. Tamten okres był dla ciężki, bo ktoś wpłynął na mnie tak psychicznie, że nie czułam się kobieco ani ktoś wartościowy. Ale on mi pomógł, dzięki niemu wyszłam na prosto.  W połowie listopada wróciłam ponownie do Niemczech, zaczęłam kurs z niemieckiego. Spędziliśmy razem święta oraz Sylwestra i to był najpiękniejszy okres oraz czas jaki ze sobą spędziliśmy.  Ale oczywiście nie potrafiłam zapanować nad emocjami, wybuchłam płaczem, a on nie wiedział dlaczego. Dla niego to było za dużo i postanowił pojechać. I rozumiem go, bo kto chce być z kimś kto tylko reaguje na każdą negatywną sytuację płaczem?  Ale zadzwonił do mnie następnego dnia i zapytał się o co mi chodziło, ja do t...
Czytaj więcej

Autorefleksja o samej sobie

 Wiecie, gdy to jest, gdy Wam się wszystko wali i myślicie że to jest koniec świata i już Was niczego dobrego nie spotka?  Ja właśnie tak miałam- miesiąc temu.  Gdy dowiedziałam się, że mój ex poznał kogoś, spodziewa się dziecka i odsunął mnie na dalszy plan jako przyjaciółkę, ponieważ ma teraz kogoś ważniejszego w swoim życiu.  I byłam na samym początku o to bardzo wściekła, smutna, płakałam tylko i myślałam, że nie wstanę już. Ale zaczęłam z siostrą o tym pisać i uświadomiła mi w paru wiadomościach tyle rzeczy o sobie, że żaden psychiatra by mi nie pomógł tak szybko sobie tego uświadomić.  I wiecie dlaczego nie wyszło mi  z nim? Przez moje poczucie niskiej wartości, przez zazdrość, ponieważ sobie wmawiałam, że jestem gorsza od pewnej dziewczyny, ponieważ z nią żartował ciągle i myślałam, że pójdzie z nią na bok. I to było moje błędne myślenie.  I tak długo ze mną przetrwał, na prawdę, ponieważ zawsze miał nadzieje, że mnie zmieni. Ale on by mnie nie ...
Czytaj więcej